15 Temmuz 2015 Çarşamba

Sonsuzluk ve Bir gün

Neden anne
hiçbir şey beklendiği gibi olmadı?

Neden? Neden çürüyüp gider insan,
sessizce acıyla ihtiras arasında parçalanarak?

Ben neden hayatımı sürgündeymiş gibi geçirdim?
Kendi dilim varken hâlâ kayıp kelimeleri bulabilecek ya da sessizliğin içinden unutulmuş kelimeleri çıkarabilecekken.
Neden sadece ve sadece kendi ayak seslerimi duydum evin içinde? 

Neden? Söyle bana anne, insan neden bilmez nasıl seveceğini? 

3 Temmuz 2015 Cuma

YOKLUĞUNDA


YOKLUĞUNDA
En çok sana benzemeyenler hatırlatıyor seni 
En çok senin gibi sevemeyenler özletiyor seni 
Senin gibi bakamayınca hiç kimse 
Sana düşüyor yüreğim 
Bakışların aklıma geliyor
Şimdi başka gözlere dolan bakışlarını anımsıyorum 
İçimi derin bir yokluk sarıyor 
Senin gibi bakamayan gözlerde düşüyorum hasrete
En çok senin gibi sevemediklerimde 
Anlıyorum seni ne kadar sevdiğimi 
Titremeyince yüreğim 
Akmayınca kanım deli 
Yanmayınca tenim sende yandığı gibi 
Anlıyorum seni ne kadar sevdiğimi 
Anlıyorum kimseyi senin kadar sevemeyeceğimi 
En çok senin kadar özlemediklerimde anlıyorum hasretini 
Saymayınca saatleri 
Beklemeyince güneşin doğumunu 
Umut bağlamayınca gelecek yeni güne 
Anlıyorum seni ne kadar özlediğimi 
Gassan Satar